منشور اخلاقی

منشور اخلاقی

1.       اعتقاد راسخ به حفظ کرامت انسانی و پرهیز از انجام هرعمل یا به زبان آوردن کلامی که باعث رنجش، تحقیر، و یا ریختن آبروی انسانی دیگر گردد.

2.       اعتقاد به دوست داشتن انسان به حکم انسانیتش، فارغ از سن و جنسیت و نژاد و ملیت و اعتقادات و رفتارش، و به رفتاری انسانی نسبت به او در هر زمان و مکان، در عین حفظ استقلال فکری و عملی.

3.       اعتقاد به اینکه هدف وسیله را توجیه نمیکند.

4.       اعتقاد به لزوم تناسب تبعات اختیار با میزان آگاهی، و در نتیجه، تلاش تا جای ممکن در جهت هر چه آگاهانه تر کردن تصمیمات دانشجویان، مسئول دانستن آنان در قبال رفتار های آگاهانه، و قائل دانستن فرصت جبران برای رفتار های ناآگاهانه.

5.       اعتقاد به غیر قابل اجتناب بودن ارتکاب اشتباه و دیدن آن به عنوان خصیصه ای انسانی، و به رسمیت شناختن نقش آن در رشد انسان و آموزش او. تلاش برای راهنمایی مهربانانه  با رعایت کرامت انسانی، و آمادگی پذیرش انتقاد اصولی و سازنده از دیگران.

6.       اعتقاد به نقص فطری انسان، و در نتیجه تلاش برای پذیرش نقایص خود و دیگران و درک و بخشش اشتباهات خود و دیگران.

7.       اعتقاد به وظیفه آکادمیک معلم به عنوان مهمترین و اصلی ترین وظیفه وی، قرار دادن آن در اولویت اول نسبت به سایر اهداف ایدئولوژیک و غیر آکادمیک، و تلاش برای آموزش به بهترین نحو ممکن و با استفاده از تمامی امکانات موجود، و تلاش برای یافتن راه های به روز تر و بهتر جهت تسهیل آموزش برای دانشجویان.

8.       اعتقاد به رسالت و نقش معلم در تربیت انسانهایی بهتر و کامل تر با بلوغ فردی و اجتماعی  بالاتر،  و استفاده از فرصتهای موجود در این حرفه برای دست یافتن به این اهداف، اما تنها پس از اطمینان از ایفای کامل نقش آکادمیک.

9.       اعتقاد به برقراری عدالت و تساوی میان تمامی دانشجویان هر کلاس، فارغ از سن، جنسیت، نژاد و ملیت آنها، و تلاش برای ایجاد حس اعتماد، امنیت و آرامش فکری در محیط آموزشی.

10.  اعتقاد به اینکه سنجش آکادمیک عادلانه تنها به هفت شرط ممکن است. اول، تنها به سبک و روشی انجام شود که دانشجو در همان دوره برای آن آموزش دیده باشد. دوم، منابع و معیارهای سنجش مشخص بوده و از قبل در این مورد اطلاع رسانی و شفاف سازی کامل انجام شده باشد. سوم، منابع و معیارهای سنجش برای همه یکسان باشد. چهارم، سنجش در شرایطی فیزیکی و روانی آرام و مناسب صورت گیرد. پنجم، راهکارهای مناسب برای جبران بروز اشکال در موارد فوق بکار گرفته شود. ششم، حق تقاضای تجدید نظر و دفاع از حقوق خود برای دانشجو محفوظ باشد. هفتم، نتایج سنجش محدود به همان آزمون بوده، و به جنبه های دیگر زندگی مادی و معنوی دانشجو تعمیم داده نشده، و مبدل به مبنایی برای پیش داوری و تبعیض در آینده نگردد.

11.  اعتقاد به لزوم ارتباط میان استاد و دانشجو، و پیش بینی راه های مناسب جهت این ارتباط و تبادل نظرات و اطلاعات میان آنان.

12.  اعتقاد به لزوم پرهیز استاد از قرار گرفتن و یا قرار دادن دانشجو در موقعیتهایی که در آن امکان و احتمال سوء استفاده از مناسبات قدرت از جانب هر یک از دو طرف وجود داشته باشد، یا هراس از آن منجر به سلطه یک طرف بر طرف دیگر شود.

13.  اعتقاد به لزوم حفظ شأن محیط کاری، چه در زمینه رعایت پوشش مناسب، چه از نظر گفتار و رفتار حرفه ای، رعایت اصول و ارزشهای فرهنگ عمومی جامعه و سازمان متبوع، و پرهیز از غیبت، بدگویی، و تخریب سازمان متبوع و یا اساتید و کارمندان آن و تلاش برای حفظ اسرار حرفه ای آنان.

14.  اعتقاد به احترام به حریم خصوصی دانشجویان و همکاران، پرهیز از پرسش و تحقیق و تفحص درباره آن، و در صورت اطلاع، تلاش در جهت رعایت اصل امانت و جلوگیری از تبدیل آن به تبعیض و پیش داوری در روابط حرفه ای و آکادمیک.

15.  اعتقاد به جدایی کامل روابط و مسائل حرفه ای و آکادمیک از مسائل شخصی، و تلاش در جهت جلوگیری از تأثیر آنها بر یکدیگر.

محمد علی نجفی پور

15 خرداد 94